Telefon
Odcinek lędźwiowy to jeden z pięciu odcinków kręgosłupa. Charakteryzuje się największymi trzonami kręgów, które są przystosowane do dużego obciążenia. W jego okolicy znajduje się tzw. splot lędźwiowy będący zbiorem nerwów, które unerwiają dolne partie mięśni brzucha oraz kończyn dolnych. Są one szczególnie narażone na schorzenia bólowe związane z obciążeniem czy przeciążeniem. To również tam może dochodzić do tzw. somatyzacji, czyli dolegliwości bólowych spowodowanych nadmiernym stresem. W poniższym materiale prezentujemy w jaki sposób można sobie z tym radzić, decydując się na rehabilitację kręgosłupa lędźwiowego. Zapraszamy do lektury.
Kręgosłup dający dolegliwości bólowe można rehabilitować poprzez ćwiczenia wykonywane pod czujnym okiem rehabilitanta, jak również są one elementem leczenia szpitalnego, po przeprowadzonym zabiegu chirurgicznym. W niniejszym materiale jednak skupimy się na samym procesie dochodzenia do zdrowia w ramach rehabilitacji. Do ćwiczeń zaliczymy m.in. trening na rowerku stacjonarnym, ćwiczenia na dmuchanych piłkach czy ćwiczenia gimnastyczne. Sprawdzają się również w rehabilitacji masaże, które pozwalają na uwolnienie spiętych mięśni a także tzw. fizykoterapia, do której zaliczymy m.in. ultradźwięki, elektroterapię, krioterapię, rehabilitację z wykorzystaniem pola magnetycznego czy lasera.
Należy jednak wspomnieć, że każda rehabilitacja rozpoczyna się od ustalenia przyczyny bólu i postawienia diagnozy pacjentowi. Kluczowe jest tu wzięcie pod uwagę stylu życia jakie pacjent prowadzi, przyczyny powstającego bólu oraz stworzenie siatki działań, mających na celu przyniesienie ukojenia pacjentowi.
W jakich przypadkach zalecana jest rehabilitacja odcinka lędźwiowego?
Rehabilitacja odcinka lędźwiowego zalecana jest w sytuacji, gdy pacjent mierzy się z dolegliwościami bólowymi i takie zalecenie otrzyma od lekarza. Z takim problemem – bólu – najczęściej zmagają się pacjenci pomiędzy 30 a 50 rokiem życia, gdy po raz pierwszy zgłaszają się do gabinetu. Wśród najczęściej wskazywanych powodów bólu znajdujemy przeciążenie, ucisk rdzenia kręgowego przez krążki międzykręgowe, uraz, zapalenia o różnym pochodzeniu, problemy na tle neurologicznym, infekcje a także nowotwór. Powodem bólu odcinka lędźwiowego kręgosłupa mogą być również zmiany zwyrodnieniowe, a więc takie, które narastały przez lata i były przez nas bagatelizowane na wczesnym etapie.
Gdy zmagamy się z bólem, nie warto czekać i udać się do gabinetu lekarskiego bowiem zbyt długie życie w bólu może nam nie tylko zepsuć nastrój, ale przede wszystkim być groźne dla naszego życia. W niektórych bowiem przypadkach należy podjąć również leczenie operacyjne (w przypadku tzw. przepukliny kręgosłupa). Warto więc na bieżąco się kontrolować, by temu zapobiec.
W rehabilitacji kręgosłupa lędźwiowego obecna medycyna znajduje wiele sposobów pomocy. Do najczęściej stosowanych zaliczamy terapie manualne, a więc korygowanie przez rehabilitanta wadliwych ustawień na stawach międzykręgowych, co prowadzi do zmniejszenia ucisku na rdzeń i przyniesienie ulgi pacjentowi. Jest to najbardziej nieinwazyjna i stosunkowo mało bolesna metoda rehabilitacji. Tu niezwykle ważna jest współpraca pacjenta z terapeutą, ponieważ to od niej zależy samopoczucie po zabiegu. W jednej serii terapeutycznej wykonuje się 3 do 5 zabiegów, w odstępach od tygodnia do czterech w zależności od stanu pacjenta.
Drugim sposobem wykorzystywanym w rehabilitacji jest tzw. kinezyterapia, a więc leczenie z wykorzystaniem różnych form ruchu. Ich celem jest poprawa wydolności organizmu i wytrzymałości mięśni, a także przywrócenie bezbolesnych ruchów. Najczęściej tej terapii towarzyszy również próba redukcji wagi by odciążyć kręgosłup. Kolejną metodą terapii jest tzw. kinesiotaping, czyli plastrowanie. Polega ona na przyklejaniu na skórę specjalnych taśm w taki sposób, aby wspomagały pracę mięśni, stabilizowały stawy, rozluźniały tkanki miękkie, wspomagały pracę naczyń krwionośnych i limfatycznych, a także poprawiały elastyczność skóry i blizn. Takie plastry nosimy od 3 do 7 dni.
Kluczową formą rehabilitacji jest również fizykoterapia, do której zaliczymy m.in. laseroterapię, polegającą na naświetlaniu miejsc zmienionych bólowo. Działanie wiązki lasera powoduje szybki wzrost procesów regeneracyjnych tkanek i komórek.
Warto również rozważyć magnetoterapię, czyli metodę leczenia polegającą na oddziaływaniu nasilonym polem magnetycznym w celu pobudzenia i stymulacji procesów regeneracyjnych tkanek.
Warto również przyjrzeć się bliżej też elektroterapii, w której do skóry przyczepiamy specjalne elektrody dostarczające prąd o wysokim albo średnim napięciu. Mięśnie wówczas są pobudzone i lepiej ukrwione.
Proces rehabilitacji każdorazowo przebiega inaczej, po ustaleniu indywidualnego sposobu leczenia z lekarzem bądź rehabilitantem. Specjalista po przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego i szczegółowych badań ustala działania, które mają na celu poprawę jakości życia pacjenta.
Zaraz po przeprowadzeniu operacji kręgosłupa lędźwiowego kluczowe jest umożliwienie właściwego gojenia i przebudowy tkanki kostnej wokół stworzonej stabilizacji. W okresie do 8 tygodni od przeprowadzenia zabiegu należy unikać aktywności fizycznej, w szczególności zginania tułowia, pochylania się tak, aby tkanka kostna wokół implantów prawidłowo się goiła. Rehabilitację można rozpocząć jednak już w pierwszej dobie po operacji. Powinny być to takie działania jak pionizacja czy nauka prawidłowego wstawania z łóżka i siadania. Lekarz bądź rehabilitant też wskaże nam działania jakie możemy wykonywać samodzielnie w domu. W okresie od ósmego do dwunastego tygodnia można powoli wracać do normalnych aktywności, połączonych z zajęciami fizjoterapii, w której wdraża się ćwiczenia zwiększające ruchomość kręgosłupa, wzmacniające mięśnie i stabilizujące kręgosłup oraz rozluźniające wybrane partie kręgosłupa i mięśni. Po około trzech miesiącach można przejść do działań uelastyczniających a także treningu postawy, inicjowania pozycji zgięciowych, stabilizacji tułowia i prawidłowego ustawienia miednicy.
Rehabilitacja kręgosłupa każdorazowo jest indywidualnym procesem a jego długość określa lekarz lub rehabilitant. Standardowo przyjmuje się, że proces ten trwa od 4 do 8 tygodni. W przypadku schorzeń leczonych operacyjnie całość procesu może trwać nawet do 4 miesięcy.
Podczas zajęć rehabilitacyjnych będą wykonywane różnego rodzaju ćwiczenia bądź będziemy poddawani masażowi czy działaniu pola magnetycznego bądź lasera. Warto więc wziąć wygodny strój do ćwiczenia, który pozwoli nam na nieskrępowane ruchy a także sportową bieliznę, w której będziemy mogli być poddawani zabiegom.