Biopsja cienkoigłowa

Biopsja cienkoigłowa (BAC) jest inwazyjną procedurą diagnostyczną polegającą na pobraniu komórek badanej zmiany do oceny mikroskopowej. Polega ona na wkłuciu, najczęściej pod kontrolą USG, w obręb zmiany cienkiej igły, zbliżonej budową do igły iniekcyjnej. Podczas wkłuwania do światła igły dostają się pojedyncze komórki badanej zmiany, z których, po wycofaniu igły, wykonuje się rozmaz cytologiczny, który po utrwaleniu, przesyłany jest do oceny mikroskopowej.

BAC jest badaniem małoinwazyjnym, nie wymagającym znieczulenia, rzadko prowadzącym do wystąpienia powikłań i zdarzeń niepożądanych.

Najczęstszym powikłaniem biopsji cienkoigłowej jest krwawienie z bioptowanej zmiany, jednak ze względu na niewielkie rozmiary igły zwykle jest to krwawienie, które ulega samoistnemu opanowaniu i nie wymaga interwencji chirurgicznej.

Kiedy się wykonuje biopsję cienkoigłową

BAC wykonuje się celem weryfikacji cytologicznej zmian litych, oceny charakteru zmiany pod kątem złośliwości. W Centrum Medycznym SafiMed można wykonać biopsję cienkoigłową zmian tarczycy, ślinianek oraz, w szczególnych przypadkach, torbieli piersi.

Co pokazuje BAC

Należy podkreślić, iż biopsja cienkoigłowa jest badaniem cytologicznym, czyli ocenie mikroskopowej podlegają pojedyncze komórki i ich skupiska, a nie tkanka – rozmiar igły i technika badania nie pozwala na pobranie wycinków tkankowych. Biopsja cienkoigłowa jest również badaniem przydatnym przy diagnostyce zmian płynowych – podczas procedury możliwe jest odessanie zawartości torbieli, lub innego zbiornika płynowego, oraz przesłanie pobranego płynu do badania cytologicznego.

Największą wadą biopsji cienkoigłowej jest wysoki odsetek badań niediagnostycznych, tzn. takich, w których, pomimo prawidłowo wykonanej biopsji i rozmazu, w pobranej próbce nie znaleziono wystarczającej ilości komórek, aby postawić rozpoznanie. W zależności od autora i piśmiennictwa, badania niediagnostyczne mogą wystąpić w 15-40% przypadków.

Przebieg biopsji cienkoigłowej

Po odkażeniu i przygotowaniu skóry w bioptowanej okolicy, pod kontrolą USG wprowadza się przez skórę igłę biopsyjną, z dołączoną do niej strzykawką – po potwirdzeniu obecności końcówki igły w obrębie zmiany pobiera się komórki ze zmiany, a następnie wysuwa igłę. Po usunięciu igły uzyskany materiał rozprowadza się na szkiełku mikroskopowym wykonyjąc rozma, który następnie podlega utrwaleniu i jest przesyłany do pracowni histopatologicznej do oceny mikroskopowej. Po wykonaniu biopsji należy przez krótki czas uciskać okolicę bioptowanej zmiany, a następnie na miejsce wkłucia zakładany jest mały opatrunek.